Επικήδεια Ομιλία του Προέδρου του Τμήματος ΛΟΧ κατά την Εξόδιο Ακολουθία του Καθηγητή του Τμήματος Νίκου Βαφέα
7 Ιανουαρίου, 2025Δεν μου είναι εύκολο να μιλήσω για τον συνάδελφο Νίκο Βαφέα. Γιατί αυτά τα λίγα λόγια που θα πω, θα φανούν συνηθισμένα, και ένας που τα ακούει χωρίς να τον έχει γνωρίσει, θα νομίζει ότι είναι τα τυπικά που ακούγονται σε επικηδείους που μόνο καλά και υπερβολικά λόγια περιλαμβάνουν για το άτομο που φεύγει. Όμως εμείς που τον είχαμε συνάδελφο για 30 χρόνια, ξέρουμε ότι αυτά που θα ακουστούν ίσως και να τον αδικούν, αφού, εκτός από πολλά άλλα, ο Νίκος ήταν και αθόρυβος και ενδεχομένως να μην γνωρίζουμε κάποια πράγματα που συνδέονται με την προσφορά του και που μπορεί να τα γνώριζε μόνο ο ίδιος ή τα πολύ στενά του πρόσωπα.
Σε ένα περιβάλλον ιδιόμορφο όπως το ακαδημαϊκό, στο οποίο εύκολα κάνεις εχθρούς και εύκολα μπορείς να επικριθείς, ο Νίκος ήταν καθολικά αγαπητός. Πάντα ταπεινός και προσγειωμένος σε κέρδιζε με την απλότητά του και τη φιλική του προσέγγιση. Ποτέ δεν οχυρώθηκε πίσω από τις επιστημονικές του γνώσεις και τα ακαδημαϊκά του προσόντα για να περάσει τις απόψεις του, ακόμη και σε περιπτώσεις που του ζητήθηκε ως ο κατ΄ εξοχήν ειδικός να δώσει κατεύθυνση. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που του ζητήθηκε από τη διοίκηση του πανεπιστημίου να βοηθήσει σε θέματα της δικής του ειδικότητας τα οποία ήταν ζωτικής σημασίας για το ίδρυμά μας. Ο Νίκος ήταν πάντα πρόθυμος.
Φιλικός με όλους, ομαδικός, ήρεμος και πειθαρχημένος, μετριοπαθής στις θέσεις του, αθόρυβος αλλά αποτελεσματικός, με τη δική του προσέγγιση ενέπνεε τους φοιτητές και τις φοιτήτριές του και αποτελούσε καλό παράδειγμα για τους νέους συναδέλφους. Για μένα ήταν ακόμη μια απόδειξη αυτού που προσωπικά πιστεύω και έχω διαπιστώσει: Ότι όσο πιο σπουδαίος είναι κάποιος, τόσο πιο ταπεινός και αθόρυβος είναι. Και ο Νίκος ήταν σπουδαίος επιστήμονας και ακαδημαϊκός όπως φαίνεται μέσα από το ερευνητικό και ακαδημαϊκό του έργο το οποίο τυγχάνει παγκόσμιας αναγνώρισης.
Η συμβολή του στην επιστήμη σημαντικότατη. Η προσφορά του στο Πανεπιστήμιο ανεκτίμητη. Το υπηρέτησε από πολλές θέσεις. Υπήρξε μέλος πολλών επιτροπών και σωμάτων. Αγαπούσε το πανεπιστήμιο, αγωνιούσε για την πορεία του, την οποία έζησε από το 1994, από τα πρώτα περίεργα χρόνια λειτουργίας του. Ακόμη και τις τελευταίες εβδομάδες, παρά τις τόσες δυσκολίες που είχε, συμμετείχε στις συνεδρίες της Συγκλήτου, γιατί τον ενδιέφερε περισσότερο το σύνολο από τη μονάδα, γιατί εργαζόταν για την κοινότητά μας στο σύνολό της.
Ο Νίκος, χωρίς να είναι φοιτητοπατέρας, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από τους φοιτητές και φοιτήτριές του. Δίκαιος με αυτούς, βοηθητικός, εξαιρετικός δάσκαλος, φιλικός και μεταδοτικός, κέρδιζε το ακροατήριό του. Δεν είναι τυχαίο που στις αξιολογήσεις τους, οι φοιτητές και φοιτήτριές του τον έχουν περιγράψει με τα πιο εγκωμιαστικά λόγια. Δεν είναι τυχαίο που με τα άσχημα νέα για τον θάνατό του, πολλά από τα συλλυπητήρια προέρχονται από τους κατά καιρούς φοιτητές και φοιτήτριές του.
Η απώλεια του Νίκου είναι μεγάλη για μας, για το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Δεν έχουμε χάσει μόνο έναν άριστο επιστήμονα διεθνούς εμβέλειας αλλά και ένα σπάνιο άνθρωπο. Ασυγκρίτως μεγαλύτερη απώλεια όμως είναι για την οικογένειά του. Για τη σύζυγο, τα παιδιά και τη μητέρα του τίποτε δεν μπορεί να τον αναπληρώσει. Όμως ας είναι παρηγοριά γι’ αυτούς η καθολική εκτίμηση προς τον Νίκο από ολόκληρη την πανεπιστημιακή μας κοινότητα, το ακαδημαϊκό και διοικητικό προσωπικό, τους φοιτητές και αποφοίτους, όχι μόνο αναφορικά με το κορυφαίο επιστημονικό του έργο, όχι μόνο για τη σημαντική προσφορά του στη θεμελίωση, οργάνωση και λειτουργία του ιδρύματός μας, αλλά και για τον μοναδικό του χαρακτήρα που αποτέλεσε και θα συνεχίσει να αποτελεί πρότυπο για φοιτητές και συναδέλφους.
Αιωνία του η μνήμη.
30/12/2024
Εξόδιος Ακολουθία Νίκου Βαφέα
Καθηγητής Τάσος Χριστοφίδης
Πρύτανης
Πανεπιστήμιο Κύπρου